زخمهات یادت نمیره اما دیگه دردناک نیست

امیرحافظم

دوست دارم به غمت در روزهایی که حالی شبیه حال من رو داشتی احترام بگزارم اما شوربختانه باید بگم روزگار خلاف مسیر غمهای ما پیش میره و هیچ جای خالی ای تا ابد خالی نمی مونه. 

میوه ی دلم! به چشم دیدم روزگار رد زخم رو طلااندود میکنه و همیشه فرصت شیرین تری در راهه.

پسرم؛ صبح های شیرین غمِ شب های تار رو محو میکنه؛ فقط کافیه چشم اندازی باشه که بهش نگاه کنی و دمادم زل نزنی به تاریکی...